Laat
soms even
de boel de boel
en doe wat
zonder doel
Dit korte gedichtje stond op een kaartje die ik van iemand kreeg. Een kaartje uit de serie ‘veronzinsels’. Kaartjes die op het eerste gezicht vooral grappig ogen maar in hun grappigheid en eenvoud vaak aanzetten tot nadenken.
Dat nadenken gebeurde nu ook weer. Want iets doen zonder doel, hoe vaak doe ik dat eigenlijk? En kan het eigenlijk wel? Als je bedenkt om iets zonder doel te doen, is de doelloosheid dan niet per definitie het doel? Dat kan wel zijn, maar op deze manier ga je wel aan het doel (oeps!) van de boodschap voorbij.
De boodschap van het kaartje is bedoeld voor iedereen die de hele dag bezig is om zijn tijd nuttig te besteden. Agenda’s moeten gevuld worden en ledigheid is des duivels oor kussen. Als we in de rij staan bij de supermarkt vullen we de wachttijd het liefst door onze e-mail, social media of whatsapp bij te werken. Wie de mobiele telefoon hier de schuld van geeft komt van een koude kermis thuis: het is van alle tijden. Nu nemen we onze telefoon mee naar de wc maar vroeger was dat de krant of een moppenboek.
Wat is dat toch? Zijn we bang dat onze hersenen krakkemikkig worden als we ze een paar minuten geen inkomende prikkels geven? Missen we iets wezenlijks als we een uurtje offline zijn? Misschien zit het wel dieper en zijn we ten diepste wel angstig voor wat er gebeurt als we volledig alleen gelaten worden met onze eigen gedachten.
Het is interessant om met jezelf het experiment aan te gaan. Het experiment wat ik ‘lummelen’ zou willen noemen. Momenten waarop je je niet laat leiden door een vooropgezet plan of door externe prikkels. Momenten die blanco zijn in de agenda en dat ook mogen blijven. Wel een waarschuwing: het kan best spannend zijn.
Ik ben er zelf in deze veertigdagentijd mee begonnen door heel simpel op sommige avonden de telefoon aan de kant te leggen. Wat ik angstig vond: dat het best wat stress oproept. Ik merkte tijdens het lummelen pas hoe vaak ik achteloos die telefoon pakte om….tja…waarom eigenlijk? Ik voelde lichamelijk de drang om die telefoon maar binnen handbereik te houden. Als voedingsbron voor momenten dat er even een saai stukje op televisie was, als ik koffie ging zetten of soms zelfs als ik voor een rood stoplicht wachtte.
Op het moment ben ik hard bezig met het oefenen van lummelen. Ik ben er nog niet zo goed in. Als ik koffie zet probeer ik wat uit het raam te staren. Als ik op het schoolplein op mijn dochter wacht probeer ik wat om me heen te koekeloeren. En als een afspraak uitvalt probeer ik dit gat niet met man en macht direct weer met een andere afspraak te vullen.
Het gaat met horten en stoten. Lummelen lijkt eenvoudig maar is knap lastig. Ik daag je uit om voor jezelf te bedenken wat voor jou goede momenten voor lummelen kunnen zijn. Als is het maar elke dag een kwartiertje. Ik ben benieuwd wat het oplevert. Waar loop je tegenaan als je wat meer gaat lummelen. En wat levert het je op? Of zijn deze vragen toch weer te doelgericht?
Laat
soms even
de boel de boel
en doe wat
zonder doel